Als je erover nadenkt maakt het eigenlijk allemaal niet zoveel uit waar je heen reist, als je maar in goed gezelschap bent. Gezien het energielevel van Fukushima verbleekt bij dat van Britt en Rik kon hier weinig misgaan. Ons gezelschap, én de weersverwachting. Dat zijn de enige zaken die we wisten voor vertrek. En gezien dat laatste 38 graden en zon was konden ze ons van ons part overal ter wereld naartoe sturen.

Als je dan uiteindelijk Sevilla krast op de luchthaven weet je al van tevoren dat mooi weer, goed gezelschap, lekkere tapas, betaalbare prijzen en de Spaanse gezelligheid garant staan voor een onvergetelijke vakantie.

Dat weerbericht zorgt er voor dat de spanning die je weken van te voren al voelt opborrelen eindigt in een week van suspens. In die laatste week voor vertrek staat het weerbericht op je srprs.me pagina en beginnen je vrienden als bezeten bestemmingen te gissen. Welja, 38 graden en zon kan je eind juni natuurlijk overal hebben in Zuid-Europa.

Hoewel Rik’s collega op het onthullingsfilmpje op Facebook in hoofdletters “ik had het u toch gezegd!” plaatste was Sevilla nog bij geen van ons vier een bestemming waaraan we hadden gedacht. Laat iemand Spaanse steden opnoemen en je landt al gauw bij de klassiekers: Barcelona, Madrid, Malaga, Valencia,… Sevilla komt vaak iets verder in het lijstje terug. Maar onbekend is onbemind. Sevilla is een bruisende stad, die doorkruist wordt door de Guadalquivir. Het is de hoofdstad van Andalusië, heeft het grootste (!) historische centrum van Europa, en wordt gezien als de geboorteplaats van de Flamenco. Zeg nu eerlijk, Spaanser dan dit kan het niet worden.

De Sevillianen blijken heel open en vriendelijk. Per local-pagina blijven we al snel een half uur praten met de vriendelijke inwoners van Sevilla. Al kan dat ook aan Britt’s mooie ogen liggen.

Verrassingsreis via srprs.me

Foto’s Fujifilm

Met dank aan: Eastpak